تأثیر هوش هیجانی از طریق نقش واسط سازگاری شغلی بر رفتارهای کاری ضدبهره ورانه پرستاران بیمارستانهای دولتی شهر بجنورد

با توجه به شرایط بسیار متحول حاکم بر سازمان ها بویژه بیمارستانها و لزوم اثربخشی آنها، نیاز به نسلی از کارکنان ارزشمند بیش از پیش آشکار شده است. در این راستا تحقیق حاضر اثر هوش هیجانی پرستاران را از طریق نقش واسط سازگاری شغلی بر رفتارهای کاری ضدبهره ورانه آنان، مورد بررسی قرار داد. جامعه آماری پژوهش را 260 نفر از پرستاران بیمارستانهای دولتی تحت نظر علوم پزشکی در شهر بجنورد تشکیل داد و تعداد 138 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه استفاده شد. برای روایی پرسشنامه علاوه بر تأیید تحقیقات قبلی، از نظرات اساتید راهنما و مشاور و تعدادی از خبرگان رشته مدیریت به منظور روایی محتوایی و از تحلیل عاملی تأییدی به منظور روایی سازه استفاده شد و برای سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده به عمل آمد. نتایج نشان داد که هوش هیجانی پرستاران به طور منفی بر رفتارهای کاری ضدبهره ورانه آنها و به طور مثبت بر سازگاری شغلی آنان تأثیر می گذارد. همچنین نقش متغیر سازگاری شغلی، میانجی گری کامل است و هوش هیجانی پرستاران از طریق میانجی گری سازگاری شغلی بر رفتارهای کاری آنها، به طور منفی تأثیر دارد.